• Oudere rupsen leven vrij op het blad en doen aan venstervraat zoals alle andere Bucculatricidae.
• Sinds kort (2013) door Zoë Vanstraelen ook op Myrica gale (gagel) waargenomen in België, voorheen was deze waardplant enkel in Groot-Brittannië gekend. 

• Mijnen van deze soort kunnen soms in zeer hoge aantallen worden aangetroffen.
• Oudere rupsen doen aan venstervraat (duidelijk te zien op de eerste foto van gallerij "Rups"), soms vreten ze zelfs door alle bladlagen heen zodat er gaten ontstaan (te zien op dezelfde foto in het midden bovenaan).

• Oudere rupsen leven vrij op het blad en doen aan venstervraat. Er worden dus stukken bladmoes weggevreten, meestal aan de onderkant van het blad (de bovenepidermis wordt ongemoeid gelaten). Zo ontstaan doorzichtige stukken die doen denken aan vensters.

• Een gelijkende soort is Bucculatrix albedinella maar bij deze soort heeft de gangmijn doodlopende zijgangen waarin geen frass ligt. Deze soort is bij ons ook heel wat zeldzamer dan Bucculatrix ulmifoliae.
• In 2007 voor het eerst in België waargenomen.

• Deze mijnen vallen vanop een afstandje goed op.
• Deze soort bleek vroeger zeldzamer te zijn maar tegenwoordig kan ze overal in België worden waargenomen waar de voedselplant staat.

• Opmerkelijk is dat deze soort, wanneer ze zich voedt met planten die in open water staan, een soort van bootje maakt met bladmateriaal en daarmee al drijvend een andere plant opzoekt.
• Deze soort is voornamelijk te vinden in Vlaanderen. Ze ontbreekt voorlopig in Henegouwen en Luik.

• Een niet zo gewone soort die verspreid voorkomt in België.
• Op de website van Willem Ellis staan nog een aantal andere planten zoals Carduus bourgaei, Centaurea exarata, nigra, spaerocephala, Cirsium creticum, Cynara cardunculus, Galactites tomentosa en Klasea integrifolia. Dit zijn echter planten die bij ons zo goed als niet te vinden zijn.

• Deze zeer zeldzame soort werd door genitaalpreparatie na 2004 vooral in de oostelijke provincies met zekerheid gemeld.

• Deze soort werd nieuw ontdekt voor ons land in 2017 in de IJzermonding te Nieuwpoort door Ruben Recour.

• Karakteristiek voor deze soort is de zijden buis die de rups spint in de mijn waarin ze zich terugtrekt als ze wordt verstoord. 

• Deze soort is vooral te vinden aan de oevers van meren, sloten en traag stromende rivieren. 

• De soort prefereert heidegebieden waar pijpenstrootje staat. 
• Rupsen worden ook aangetroffen op Poa-soorten, maar de gelijkenis met andere Elachistidae is zo groot dat het zo goed als onmogelijk is om soorten op naam te krijgen.

• Deze soort komt vooral voor in moerasachtige gebieden en op zurige heidegronden.

• Deze soort werd voor het eerst in ons land als imago gevonden door Dan Slootmaekers op 20 juni 2015 in Kalmthout op de Kalmthoutse Heide in de provincie Antwerpen. Later bleek dat deze soort ook al werd gevangen op 14 juni 2014 tijdens de nachtvlindermonitoring in de Kalmthoutse Heide, ze werd toen niet op naam gebracht.
• De imago's kunnen gemakkelijk verstoord en gevangen worden in de buurt van de waardplant. Op de locatie waar de soort gevonden werd is ze massaal aanwezig.

• Deze bij ons zeer zeldzame soort heeft twee vermoedelijk zelfs 3 generaties per jaar.
• Deze soort werd tss.1980 en 2004 waargenomen in Antwerpen. Voor de rest zijn er oude waarnemingen van voor 1980 uit West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen en Brabant. Ook gekend vanuit de literatuur uit de provincie Henegouwen. Na 2004 terug waargenomen in de provincie West-Vlaanderen en Oost-Vlaanderen.

• Deze soort komt enkel voor waar Rumex scutatus (Spaanse zuring) staat.
• Deze soort werd in 2008 waargenomen in de provincie Luik door Jean-Yves Baugnée.

• Moeilijk van Phyllocnistis xenia te onderscheiden. Alleen met zekerheid uit Brabant gemeld.

• Deze soort werd in Nederland nieuw ontdekt in 2017, kort daarna vonden we met de Werkgroep Bladmineerders eveneens een aantal mijnen langs de Maas in Dilsen-Stokkem.
• Na verder onderzoek bleek de soort in België al te zijn gezien in 2013.
• Fel oprukkende soort.

• Een zeldzame soort die lokaal massaal aanwezig kan zijn zoals in Torhout op 20-08-2011 toen we 100den mijnen vonden van deze soort op heksenkruid.

• Sinds 2006 is deze soort uit elke provincie gemeld. Het is een gewone soort die overal in aantal kan voorkomen.
• Er zijn twee soorten gangmijnmakende Nepticulidae die op Acer-soorten voorkomen bij ons.

1. Acer campestre (Spaanse aak of veldesdoorn) en platanoides (Noorse esdoorn): Stigmella aceris
2. Acer pseudoplatanus (gewone esdoorn): Stigmella speciosa

• De mijnen zijn moeilijk te onderscheiden van Stigmella ruficapitella en samiatella die op dezelfde waardplanten voorkomen.

• Meestal meerdere mijnen per blad.
• Mijnen van Stigmella betulicola lijken op die van Stigmella luteella. Alleen dat het eerste deel van de mijn bij luteella zeer sterk is gewonden terwijl dat bij Betulicola minder is. Ook liggen de windingen bij Stigmella betulicola minder dicht opéén gepakt.

• Op Rosa. sp. komen in ons land twee soorten uit het genus Stigmella voor nl. Stigmella anomalella en Stigmella centifoliella. Daarnaast kan er in Wallonië op dezelfde plantensoorten nog een derde soort voorkomen, eentje uit het genus Ectoedemia. Maar deze mijnen zijn totaal verschillend, zie ook Ectoedemia angulifasciella.

• De mijnen gelijken op die van Stigmella oxyacanthella. Bewoonde crataegella-mijnen worden gevonden in juli, terwijl de bewoonde mijnen van oxyacanthella te vinden zijn in september en oktober. Ook liggen de windingen van de gang bij oxyacanthella meestal losser dan bij crataegella.

• Voor het eerst ontdekt aan de kust in 2018.

• De mijn lijkt sterk op die van Stigmella confusella. Er is echter een groot verschil, bij Stigmella lapponica vult het groene frass de beginmijn volledig, terwijl het frass bij confusella in de gehele gang in een centrale lijn ligt (duidelijk op foto 1 in galerij mijn)
• Mijnen van deze soort kan men reeds vinden in mei of juni. Mijnen van de eerste generatie zijn schaars.

• Recentelijk ontdekt in België in 2009 door Jean-Yves Baugnée.
• Wanneer het frass bij Stigmella nylandriella in een centrale lijn ligt (wat niet zo vaak gebeurt) dan kan er verwarring ontstaan met Stigmella magdalenae. De mijn van Stigmella nylandriella is over het algemeen langer en ligt vaker aan de bladrand.
• Ook op Amelanchier spicata (Dwergkrent).

• Op hazelaar (Corylus avellana) zijn de mijnen van Stigmella floslactella en Stigmella microtheriella over het algemeen nog uit elkaar te houden door de begingang waarin het frass bij Stigmella microtheriella in een smalle centrale lijn ligt terwijl bij Stigmella floslactella de begingang zo goed als volledig is gevuld. Maar door variatie in de mijnen kan het soms moeilijk worden.

• Na onderzoek van Erik van Nieukerken werd deze soort nieuw gevonden zowel in Nederland als België op basis van foto's die op waarneming.nl als waarnemingen.be stonden.
• Deze soort overwintert als vlinder ergens tussen schors van bomen in de buurt van de berken waarop ze gemineerd hebben. Vooral onder plataanschors!

• Doordat de eitjes aan de beide zijden van het blad kunnen worden afgelegd kan er verwarring ontstaan met Stigmella salicis. Bij die soort ligt het eitje aan de onderzijde. Dus mijnen waarbij het eitje aan de bovenzijde ligt zijn zeker van Stigmella obliquella, wanneer het aan de onderzijde ligt is de kleur en de kop van de rups doorslaggevend. Stigmella obliquella = bruine kop (rups ambergeel) * Stigmella salicis = bleekbruine kop (rups geel).
• De soort prefereert eerder de smalbladige wilgensoorten.

• Het is soms moeilijk om mijnen van Stigmella minusculella en Stigmella pyri uit elkaar te houden. Bewoonde mijnen van Stigmella pyri zijn over het algemeen later te vinden dan Stigmella minusculella en ook de kleur van de rups is kenmerkend. De rups van Stigmella minusculella is heldergroen terwijl de rups van Stigmella pyri blauwachtig groen is.

Gelijkaardige mijnen:

• Stigmella continuella: De begingang cirkelt een aantal keer rond de plaats van eiafleg. Met gevolg een bruine plek waar het ei is afgelegd door afsterven van bladweefsel.
• Stigmella luteella: Ook hier cirkelt de gang een aantal keer rond de plaats van eiafleg en ligt het frass in een centrale korrelige lijn.

• Een soort die overal kan worden waargenomen maar nooit in hoge aantallen.

• Nieuw ontdekt in België in 2021 in de provincie West-Vlaanderen door de Werkgroep Bladmineerders.
• Een artikel over deze soort zal verschijnen in één van de volgende edities van het wetenschappelijke tijdschrift Phegea.

• Op Beuk (Fagus sylvatica) komen twee soorten Nepticulidae voor die gelijkaardige mijnen maken.

1. Bij Stigmella hemargyrella wordt het eitje aan de bladrand gelegd of niet ver daarvan. Dus de gang loopt van de bladrand in de richting van de hoofdnerf.

• Deze soort werd door Chris Snyers nieuw ontdekt in België, daarna werd ze opnieuw gevonden door Stéphane Claerebout. Een artikel over deze soort is in voorbereiding en wordt later gepubliceerd. 

• Het zijn enkel de jonge rupsen die minerende activiteiten vertonen. De oudere rupsen leven vrij op het blad.
• Deze zeer zeldzame soort werd in 2012 terug waargenomen na meer dan 30 jaar afwezigheid in België!! Waarschijnlijk wordt deze soort over het hoofd gezien en komt ze uiteindelijk meer voor in België.
• Zelden op Acer pseudoplatanus.

• In Zweden ook op andere soorten Ribes zoals Ribes nigrum en Ribes rubrum.

• Deze soort is enkel gekend van een oude waarneming uit Brabant en werd sindsdien nooit meer waargenomen. Uitgestorven in België?
• Deze soort wordt in het Noorden van Europa ook waargenomen op Gnaphalium norvegicum en het is niet uitgesloten dat de soort bij ons ook op andere soorten Gnaphalium zou kunnen voorkomen.