You are here
Stigmella nylandriella (Tengström, 1848)
Het ei wordt aan de onderkant van het blad afgelegd, niet tegen een nerf.
De rups is opvallend groen.
De mijn is een smalle, zeer kronkelende gang die hoofdzakelijk de bladrand volgt. Maar kan ook de nerfstructuur volgen. In de beginmijn ligt het frass in een centrale lijn. Later ligt het zwarte frass meer onregelmatig korrelig verspreid of in boogjes (detail van die boogjes te zien op foto 3). Meestal blijven de randen van de mijn frassloos. Heel soms gebeurt het dat het frass lineair blijft de gehele mijn.
De cocon is donker rood-bruin.
- Wanneer het frass in de mijn lineair ligt dan kan verwarring optreden met Stigmella magdalenae. De mijn van die soort is over het algemeen korter en ligt minder aan de bladrand.
- Maar ook kan verwarring ontstaan met Stigmella oxyacanthella. Wanneer verlaten mijnen worden gevonden op lijsterbes waar het frass in boogjes ligt dan is het moeilijk om deze soorten uit elkaar te houden.
Een soort die lokaal soms algemeen voorkomt toch is ze nog niet waargenomen in Oost-Vlaanderen, Brabant en Luik.
Ontbreekt nog in het zuidelijke deel van Europa zoals in Spanje, Portugal en Griekenland.
De motjes hebben één generatie per jaar in mei en juni maar soms een tweede kleinere generatie in augustus en september. Minerende rupsen zijn te vinden van juni tot augustus, met een piek de eerste helft van juli. Van de tweede generatie kunnen bewoonde mijnen worden gevonden in september en oktober.
