You are here
Stigmella continuella (Stainton, 1856)
Het ei wordt aan de onderkant van het blad afgelegd.
De gele rups heeft een bleekbruine kop. Wanneer de rups in de mijn zit dan lijkt ze eerder groenig van kleur.
Vertrekkende van aan het eitje loopt een kort gangetje van enkele millimeter. Dan maakt de rups een serie van S-bochten waardoor het ingesloten weefsel afsterft. Dat gedeelte kleurt bruin. Het kan ook gebeuren dat de bruine plek ontbreekt, dit is wanneer het eitje ver van een nerf wordt afgelegd. Meestal volgt de gang de nerven van het blad (goed te zien op de hoofdfoto), maar soms gebeurt het ook dat de gang de nerfstructuur niet volgt en dan is de mijn vrij sterk gewonden (te zien op foto 5 en 6, op foto 6 is aan de rechterkant ook een mijn te zien van Bucculatrix demaryella).
Het donkergroene frass dat in boogjes ligt vult de gang volledig.
De cocon is bruin.
- Verse mijnen zijn zeer moeilijk te vinden omdat het donkergroene frass niet afsteekt tegen het groene blad (te zien op de eerste 4 foto's). Wanneer de mijnen verlaten zijn dan verkleurt de mijn naar bruin en zijn ze weer makkelijker te vinden (te zien op alle andere foto's)
Info omtrent de verspreiding op Catalogue of the Lepidoptera of Belgium.
Stigmella continuella ontbreekt in het zuidelijke deel van Europa maar naar het Noorden is ze dan wel talrijker. (verspreidingskaart)
Motjes vliegen in twee generaties per jaar; gedurende de maand mei en juni en terug in augustus. Minerende rupsen van de eerste generatie die in de maand juni en juli kunnen gevonden worden zijn eerder schaars zoals bij veel minerende soorten. In het najaar kunnen mijnen met rupsen worden gevonden vanaf de maand september tot ver in oktober.
