You are here
Stigmella obliquella (Heinemann, 1862)
Het ei kan aan de boven -of onderzijde worden afgelegd, meestal dicht tegen de bladrand of hoofdnerf.
De ambergele rups heeft een bruine kop.
De mijn is een verwijdende gang waar het eerste deel ervan meestal de bladrand of zware nerf volgt en die dus over het algemeen vrij recht is. De mijn kan weliswaar ook als een kronkelende gang in het blad liggen. In het eerste deel vult de zwarte vaak onderbroken frasslijn de gang zo goed als volledig. In het tweede deel van de mijn, wanneer de gang sterk verwijdt of zelfs overgaat in een langgerekte blaasmijn, ligt het frass eerder korrelig verspreid in een centrale lijn.
De cocon is bruin tot roodbruin.
- Doordat de eitjes aan de beide zijden van het blad kunnen worden afgelegd kan er verwarring ontstaan met Stigmella salicis. Bij die soort ligt het eitje aan de onderzijde. Dus mijnen waarbij het eitje aan de bovenzijde ligt zijn zeker van Stigmella obliquella.
- De soort prefereert eerder de smalbladige wilgensoorten.
Een niet zo gewone soort in België. Ontbreekt nog in de provincie Luxemburg en in Oost-Vlaanderen is het al meer dan 30 jaar geleden dat ze nog werd waargenomen. Verder wordt ze overal waargenomen maar nooit in aantal.
Deze soort kan zo goed als overal in Europa worden waargenomen. Er zijn zelfs waarnemingen in het uiterste Oosten van Rusland dicht tegen Japan.
De motjes vliegen in twee generaties per jaar gedurende de maand mei en juni en terug in augustus. Minerende rupsen zijn daardoor te vinden vanaf eind juni tot begin juli en dan terug in het najaar van september tot eind oktober.
