• Stengelmineerder.
• Wanneer er verschillende mijnen op één en dezelfde plant zitten dan zijn ze van een afstandje reeds makkelijk te herkennen.
• Het verschil tussen Trifurcula immundella en Leucoptera spartifoliella is soms moeilijk te zien.

• Nieuw ontdekt in België in 2018 door de Werkgroep Bladmineerders in Andenne ~ Réserve naturelle de Sclaigneaux (NA).
• Sindsdien nog een aantal keer waargenomen in verschillende gebieden.
• Een artikel over deze soort zal later verschijnen in het wetenschappelijke tijdschrift Phegea.

• Op iep kunnen in België twee soorten Nepticulidae voorkomen. Stigmella ulmivora en lemniscella.
• Het verschil tussen die twee is makkelijk te zien aan twee gemakkelijke kenmerken:

1. De rups van Stigmella ulmivora maakt aan de onderzijde een uitsnede om de mijn te verlaten. De rups is groen.
2. De rups van Stigmella lemniscella maakt aan de bovenzijde een uitsnede om de mijn te verlaten. Hier is de rups geel van kleur.

• Met niets anders te verwarren op linde.
• Ook te vinden op andere soorten Tilia: zoals T. alba, americana, rubra en tomentosa.

• Stigmella suberivora werd voor het eerste opgemerkt op steeneiken in de provincie West-Vlaanderen te Knokke-Heist in 2020.
• Een artikel over deze soort zal later verschijnen in het wetenschappelijke tijdschrift Phegea.

• In 2011 ontdekt in België door de bladmijnenwerkgroep.

Gelijkaardige mijnen:

• Stigmella continuella: De begingang cirkelt een aantal keer rond de plaats van eiafleg. Met gevolg een bruine plek waar het ei is afgelegd door afsterven van bladweefsel.
• Stigmella luteella: Ook hier cirkelt de gang een aantal keer rond de plaats van eiafleg en ligt het frass in een centrale korrelige lijn.

• Mijnen van Stigmella hybnerella en Stigmella regiella zijn gelijkend aan elkaar. Toch zijn ze makkelijk uit elkaar te houden aan de hand van de begingang. De begingang van Stigmella regiella is volledig gevuld met roodbruin frass, terwijl in de begingang van Stigmella hybnerella het frass in een centrale dikke lijn ligt en de kleur hier duidelijk zwart is.

• Soms wordt de begingang overlopen door de latere blaasmijn.
• Prunus spinosa en Prunus domestica zijn de voornaamste waardplanten.

• Mijnen zijn variabel van lengte afhankelijk van de soort waardplant en dus de dikte van het blad. Bij dikkere en in de zon hangende bladeren zijn de mijnen korter en minder gekronkeld.
• De soort komt ook voor op zeer veel gecultiveerde vormen van meidoorn, appel, peer en kers. Maar bij ons is de één- en tweestijlige meidoorn de voornaamste waardplant.

• Voor het eerst ontdekt in de provincie Limburg te Dilsen-Stokkem ~ Negenoord-Kerkeweerd door de Werkgroep Bladmineerders van de Vlaamse Vereniging voor Entomologie.
• De mijn van deze soort is ten opzichte van andere Salix-mijnen een stuk rechter en smaller.

• Stigmella minusculella is één van de vroegste Nepticulidae die men kan vinden, rupsen vind men al vanaf begin juni.
• Voornamelijk leeft de rups van de gewone en wilde peer (Pyrus communis, pyraster), maar ook kan ze worden gevonden op gecultiveerde Pyrus spp. zoals Pyrus amygdaliformis.

• Stigmella malella wordt aanzien als een pestsoort op appel in veel Europese landen. Zelfs buiten Europa.
• De soort wordt buiten de wilde appel ook op verschillende cultivars waargenomen.
• En ook soms op Prunus spp., maar dit gebeurt zelden.

• Op iep kunnen in België twee soorten Nepticulidae voorkomen. Stigmella ulmivora en lemniscella.
• Het verschil tussen die twee is makkelijk te zien aan twee gemakkelijke kenmerken:

1. De rups van Stigmella ulmivora maakt aan de onderzijde een uitsnede om de mijn te verlaten. De rups is groen.
2. De rups van Stigmella lemniscella maakt aan de bovenzijde een uitsnede om de mijn te verlaten. Hier is de rups geel van kleur.

• In Noord-Europa enkel gekend van meidoorn. In Centraal- en Zuid-Europa ook op Sorbus aria, torminalis; Amelanchier ovalis en Cotoneaster.

• Voor het eerst ontdekt aan de kust in 2018.

• De mijnen gelijken op die van Stigmella oxyacanthella. Bewoonde crataegella-mijnen worden gevonden in juli, terwijl de bewoonde mijnen van oxyacanthella te vinden zijn in september en oktober. Ook liggen de windingen van de gang bij oxyacanthella meestal losser dan bij crataegella.

• Op Rosa. sp. komen in ons land twee soorten uit het genus Stigmella voor nl. Stigmella anomalella en Stigmella centifoliella. Daarnaast kan er in Wallonië op dezelfde plantensoorten nog een derde soort voorkomen, eentje uit het genus Ectoedemia. Maar deze mijnen zijn totaal verschillend, zie ook Ectoedemia angulifasciella.

• Meestal meerdere mijnen per blad.
• Mijnen van Stigmella betulicola lijken op die van Stigmella luteella. Alleen dat het eerste deel van de mijn bij luteella zeer sterk is gewonden terwijl dat bij Betulicola minder is. Ook liggen de windingen bij Stigmella betulicola minder dicht opéén gepakt.

• De mijnen zijn moeilijk te onderscheiden van Stigmella ruficapitella en samiatella die op dezelfde waardplanten voorkomen.

• Mijnen van Stigmella alnetella en Stigmella glutinosae zijn zonder rupsen zo goed als onmogelijk uit elkaar te houden.
• Er is te veel variatie in de mijnen dat die zonder rups als niet determineerbaar worden beschouwd.

• Deze zeldzame soort komt enkel en alleen voor in het zuiden van het land waar rode bosbes in grote getale voorkomt.  Er zijn enkel waarnemingen uit de provincie Luik en Luxemburg.

• Deze soort werd in 2007 voor het eerst gemeld uit België. Op 9 dagen tijd werd ze in alle provincies gevonden.
• Er zijn 3 soorten Etainia's die gelijkaardige mijnen maken in de samara's van esdoorn-soorten. Elk hebben ze hun eigen waardplant.

1. Etainia sericopeza : Noorse esdoorn
2. Etainia louisella : Spaanse aak of Veldesdoorn

• Er zijn 4 soorten Ectoedemia's die een gelijkaardige mijn maken waar het frass aan weerszijden van de beginmijn ligt. Maar ze hebben elk hun eigen voedselplant.

1.  Ectoedemia argyropeza (Populus tremula / ratelpopulier)
2.  Ectoedemia hannoverella (Populus nigra / zwarte populier & Populus canadensis / Canadapopulier)
3.  Ectoedemia intimella (Salix sp. / wilg)
4.  Ectoedemia turbidella (Populus alba / witte abeel)

• Meestal meerdere mijnen per blad (te zien op fig. 11 & 12). Door plaatsgebrek kunnen er meerdere rupsen sterven.
• De omgeving rond de beginmijn kan soms roodachtig verkleuren.
• Heel lokaal kan de soort zeer algemeen voorkomen.

• Deze soort werd na lang zoeken door onze Werkgroep Bladmineerders voor het eerst gevonden in 2017 in de provincie Luik te Rocherath. Daar vonden we één mijn van deze soort!
• In Groot-Brittannië wordt deze soort ook af en toe op Corylus avellana waargenomen. In België werd dit de eerste keer vastgesteld in 2018 in Rocherath waar één mijn werd gevonden op hazelaar.

• Voor het eerst gevonden in ons land aan de kust in Oostduinkerke aan het natuurgebied Ter Yde in het jaar 2018. Voorlopig is dit de enigste plaats waar deze soort voorkomt.
• Wordt in het zuiden van Europa ook nog op een aantal andere soorten eik waargenomen; Quercus alnifolia en Q. crenata
• Kan in sommige gevallen in hoge aantallen te vinden zijn zoals in Groot-Brittannië. (zie foto's)
• Een artikel over deze soort zal later verschijnen in het wetenschappelijke tijdschrift Phegea.

• Er zijn een aantal soorten rupsen van mineerders die in het najaar hun mijnen pas maken, dit is ongeveer op het moment dat de bladeren aan de bomen beginnen te verkleuren door de herfst. Deze rupsen scheiden in hun mijn cytokininen (plantenhormonen) af die het verouderingsproces van het omringende bladweefsel tegengaan. De mijnen zijn zeer makkelijk te vinden in de maand oktober en november wanneer de bladeren reeds van de bomen zijn gevallen, de mijnen liggen aan de basis van zo'n groen eiland en verraden zo hun aanwezigheid (Duidelijk te zien op fig.9)

• Er zijn op eik 3 soorten Ectoedemia's die gelijkaardige mijnen maken, met rups erin zijn deze mijnen op de volgende manier uit elkaar te houden (zie ook foto 1 drieluik):

1. Ectoedemia albifasciella = Rups lichtbruine tot oranje kop.
2. Ectoedemia heringi = Rups donkerbruine kop.
3. Ectoedemia subbimaculella =De rups heeft ook een donkerbruine kop maar deze bladmijn heeft een snede in de onderepidermis wat de andere niet hebben.