Aanvankelijk als een sterk, kronkelende, smalle, witte gangmijn op de bovenzijde van het blad. Later wordt deze gang verbreed tot een witte blaasmijn met een tamelijk grote oppervlakte en een zilverachtige schijn. In de meeste gevallen bevinden zich verscheidene dergelijke mijnen op één blad die dan samenvloeien tot één gemeenschappelijke mijn. Soms is het hele bladoppervlak door deze mijn ingenomen.