You are here
Mompha langiella (Hübner, 1796)
De lichtgele rups heeft een opvallende groene maaginhoud wanneer ze eten. Ze heeft een lichtbruine kop, donkerder naar de monddelen toe. De prothoracale plaat die in het midden gesplitst is is bruin. De anale plaat en de borstpoten zijn lichtbruin.
De groenwitte mijnen starten als een gang die onregelmatige windingen heeft of zigzag-patroon vertoont, meestal gecombineerd met kleine blaasmijntjes. Het zwarte frass wordt afgelegd in een onregelmatige of onderbroken middenlijn. Later verlaat de rups de mijn om ergens anders op het blad of op een nieuw blad nieuwe mijnen te maken. Die mijnen starten meestal als een gang maar gaan algauw over in blaasmijn waarin het frass in het begin nog centraal ligt maar later verspreid in de mijn.
De rups verpopt in een lichtgele tot witte cocon op het blad of tussen afgevallen bladeren op de grond. Occasioneel verpopt een rups in de mijn.
- Meestal meerdere rupsen per blad. Daardoor lopen de blaasmijnen soms in elkaar over en lijkt het één grote blaasmijn.
- Verlaten mijnen verkleuren van wit naar lichtbruin.
Info omtrent de verspreiding op Catalogue of the Lepidoptera of Belgium.
Deze soort komt vrijwel overal in Europa voor maar ontbreekt wel nog op de meeste eilanden en enkele landen aan de Adriatische Zee.
De motjes vliegen in één generatie per jaar van juli tot april of mei. Minerende rupsen zijn te vinden in de maand juni en juli.
