You are here
Phyllonorycter strigulatella (Lienig & Zeller, 1846)
Een langwerpige vouwmijn aan de onderkant van het blad, soms van aan de hoofdnerf tot aan de bladrand, maar meestal vrij klein 2 a 3 cm lang tussen twee zijnerven. In het laatste rupsenstadium is de mijn zo dichtgesponnen dat ze buisvormig wordt. Er kunnen verscheidene mijnen op één blad voorkomen. De frass wordt in een hoek van de mijn opgeslagen.
De rups spint een witte cocon, zonder frasskorreltjes, waarin ze verpopt. De pop steekt uit de mijn na het ontpoppen van het imago.
- Een redelijk gewone soort in Vlaanderen, zeldzaam en lokaal in het zuiden van het land.
- De soort kan ook op andere soorten Alnus voorkomen, maar is toch hoofdzakelijk aan Alnus incana gebonden.
Zoals vroeger wordt de soort nu ook meestal in Vlaanderen waargenomen, hoewel er waarnemingen zijn uit het zuiden van het land. Enkel nog niet vermeld uit LG.
Palaearctisch: Europa, maar veel minder talrijk of geheel ontbrekend in het zuiden, vermeld uit Japan, Oekraïne en het Verre Oosten (incl. Koeril-eilanden en Sakhalin) (http://www.gracillariidae.net/species_by_code/PHYLSTRI). Nog niet waargenomen in het GD Luxemburg.
Twee generaties per jaar: rupsen in juni en in augustus-september; motjes van midden april tot einde mei en in juli-augustus. De pop van de zomergeneratie overwintert.
