You are here
Phyllonorycter medicaginella (Gerasimov, 1930)
Een witte vouwmijn aan de onderkant van het blad. Naarmate de rups groeit, breidt zij de mijn uit tot die het hele bladoppervlak beslaat. Onderaan een hele reeks lengteplooien. Bovendien wordt het blad zo sterk omgeplooid dat het zich rond de hele mijn krult en omdat de rups het volledige bladgroen opvreet, lijkt de mijn in het laatste stadium op een witte peulvrucht. De frass wordt in een hoek van de mijn opgeslagen.
De rups maakt geen echte cocon, hooguit een los spinsel, o.a. een muurtje zodat de frass van de pop wordt gescheiden. Verpopping in de mijn. De pophuid steekt uit de mijn na het ontpoppen van het imago.
- Een zeldzame en warmteminnende soort. Pas in 2000 ontdekt in het uiterste noord-oosten van België. Slechts één jaar later heeft de soort zich over het hele land verspreid.
Een expansieve soort die pas in 2000 voor het eerst uit België werd vermeld, meer bepaald uit Noordoost-Limburg. Amper één jaar later had zij zich al over grote delen van het land verspreid en momenteel is zij bekend uit alle provincies. Lokaal soms zelfs gewoon.
Palaearctisch: Centraal- en Oost-Europa, maar zich snel westwaards uitbreidend, vermeld uit Kazakhstan, Oekraïne, Oezbekistan, Tajikistan en Turkmenistan (http://www.gracillariidae.net/species_by_code/PHYLMEDI). Nog niet waargenomen in het GD Luxemborug en het Verenigd Koninkrijk.
Verscheidene generaties per jaar: rupsen zijn waargenomen van midden augustus tot einde oktober; motjes van mei tot einde september. De pop van de laatste generatie overwintert in de mijn.
