You are here
Dialectica imperialella (Zeller, 1847)
Aanvankelijk een klein, spiraalvormig gangmijntje aan de onderkant van het blad, dat uitmondt in een blaasmijn die de vorige gangmijn kan bedekken. De latere rupsenstadia vreten het palissadeweefsel weg en pas dan wordt de mijn van bovenaf zichtbaar door enkele bruine vlekjes.
Verpopping buiten de mijn in de strooisellaag waar de rups eerst een roodachtige, vlakke cocon spint, zelden ook in de mijn zelf.
- Zeldzaam in België, van oudsher enkel bekend uit de Kalkstreek, maar blijkbaar slecht onderzocht want sinds 2008 dook de soort in heel wat nieuwe vindplaatsen op.
- Sindskort (2012) ook waargenomen op Pentaglottis sempervirens (overblijvende ossentong) in Wielsbeke. En in Mol (2013) ook gevonden op Echium plantagineum (weegbreeslangenkruid)
Tot vóór 2008 enkel bekend van één oude waarneming uit de Kalkstreek in 1860. Deze soort word nu veel meer waargenomen! In 2012 zelfs massaal in Ename gevonden, met 100-den mijnen allen op smeerwortel. Vanaf 2008 tot 2013 is de soort tot nu toe in 6 provincies vastgesteld. Oost-Vlaanderen, West-Vlaanderen, Antwerpen, Limburg, Brabant en Luik. Ontbreekt nog in Henegouwen en Luxemburg.
Palaearctisch: nagenoeg heel Europa, Oekraïne, Turkije, Turkmenistan, niet in Noord-Europa (http://www.gracillariidae.net/species_by_code/DIALIMPE). Waargenomen in al onze buurlanden.
Eén generatie per jaar: rupsen in augustus-september; motjes in mei-juni.
